Jeniecki cmentarz choleryczny.
Cmentarz jeniecki położony w pobliżu przedmieścia Leszków, w lasach po prawej stronie drogi na Bydgoszcz. Dziś trudny do odnalezienia nawet dla miejscowego. Aby się tam dostać należy skręcić z drogi nr 10 mniej więcej na wprost strzałki z oznaczeniem leśnej drogi pożarowej nr 16. Dopiero po przejechaniu kilkuset metrów drogą gruntową natrafimy na strzałkę kierująca pod górę do cmentarza cholerycznego. Dalej lepiej iść pieszo. Można również skorzystać z oznakowanego szlaku turystycznego zwanego „Drogą Smoka” rozpoczynającego się w Leszkowie.
Nekropolia znajduje się na wzgórzu nazywanym kiedyś Wyspą Wolności. W celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby cmentarze choleryczne tworzono zwykle w pewnym oddaleniu od siedzib ludzkich. Zwłoki były zawijane materiałem nasączonym chlorkiem wapnia, trumny również posypywano wapnem i umieszczano w głębokich dołach.
Teren cmentarza otoczony drewnianym ogrodzeniem, zadbany. Pośrodku znajduje się ogrodzony metalowym płotkiem pomnik, zwieńczony prawosławnym krzyżem. Na dwóch ścianach pomnika inskrypcje w języku niemieckim informujące o charakterze nekropolii. Jedna z bocznych ścian pokryta była inskrypcjami w języku rosyjskim. Dziś widoczne są jedynie pojedyncze znaki cyrylicy. Na zewnątrz ogrodzonego terenu znajduje się tablica informacyjna następującej treści: Jeniecki cmentarz choleryczny z 1914r.
Po wybuchu I wojny światowej, na dawnym placu ćwiczeń piechoty, Niemcy utworzyli wielki obóz dla jeńców wojennych różnych narodowości. Najwięcej wśród nich było żołnierzy z armii carskiej Rosji. Ostatecznie przebywało w nim około 45 tysięcy jeńców. W wyniku ciężkich warunków bytowych masowo wymierali. Pierwszymi ofiarami było 148 jeńców z szeregów armii rosyjskiej, którzy w grudniu 1914 zmarli w nim na cholerę. Ze względów sanitarnych pochowano ich na oddzielnym cmentarzu zakaźnym (cholerycznym) zachowanym po dziś dzień.