Cmentarz ten to kolejny przykład cmentarza leśnego, gdzie natura próbuje go ukryć. Ciężki do znalezienia, prawie niewidoczny z drogi. Projektował go Heinrich Scholz. Ma kształt dużego kwadratu, ze ściętymi tylnymi bokami. Jest ogrodzony betonowymi słupkami, które to połączone są parą stalowych rur, co nie przeszkadza zwierzynie leśnej wchodzić na jego teren. Ja swoim wejściem wypłoszyłam kilka zajęcy. Warto zwrócić uwagę na wejście, gdyż na teren cmentarza prowadzi trójskrzydłowa bramka, co jest bardzo rzadko spotykane. Naprzeciwko wejścia stoi pomnik centralny, którym jest wysoki ośmioboczny słup kamienny, zakończony krzyżem łacińskim. Na polu grobowym można spotkać kilka mogił zbiorowych, które charakteryzują się tym, iż podstawą jest niewielka kamienna podstawka, zaś na niej umieszczone są krzyże w kilku wersjach. Groby pojedyncze to niewielkie stele, a nich krzyże żeliwne.
Pochowano tu 64 żołnierzy armii austro-węgierskiej oraz 60 Rosjan.
Cmentarz posiada tablicę informacyjną. W dosyć dobrym stanie technicznym, ale widać, że natura stara się zagarnąć go dla siebie.

Dane uzupełnione w oparciu o: Jerzy Drogomir, Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918)