Jest to cmentarz położony na terenie cmentarza parafialnego, dosyć daleko oddalony od wejścia. Został zaprojektowany przez Johana Watzala. Posiada wydzielony teren, ogrodzony od reszty cmentarza parafialnego częściowo murem, częściowo zaś betonowymi słupkami z parami rur żelaznych. Na jego teren prowadzi dwuskrzydłowa bramka, której zakończeniem jest rosyjski, podwójny krzyż. Cmentarz założony został na planie dwóch prostokątów, większego oraz mniejszego. Mniejszy prostokąt zakończony betonowym murem stylizowanym na portal, stanowi centrum cmentarza. Na jego środku znajduje się tablica inskrypcyjna, na której wyryto napis (w tłum.)
CI, CO ZA ŻYCIA WALCZYLI ZE SOBĄ
LEŻĄ PO ŚMIERCI POJEDNANI
OJCZYZNA OPŁAKUJE JEDNAKO
ZWYCIĘZCÓW I POKONANYCH
Ścianę tę wieńczy łuk z krzyżem maltańskim. Na tym cmentarzu można spotkać różne rodzaje krzyży, są nagrobki mające w podstawie betonowe półokrągłe cokoły, a na nich krzyże rosyjskie, są krzyże żelazne z płaskie, pokryte dwuspadowym łamanym daszkiem z ząbkowaną krawędzią, gdzie dodatkowo jeszcze ramiona i drzewiec jest ujęty prętami i są też krzyże stojące na półkolistych cokołach, żelazne nakryte półkolistymi daszkami o ząbkowanych krawędziach, które to zostały przedłużone do podstawy drzewca.
Cmentarz ten jest o tyle ciekawy, że pochowane tu osoby to żołnierze, którzy umierali w tutejszym szpitalu, zaś przywożeni tu byli z całej okolicy. Jest też pochowana tutaj kobieta- siostra miłosierdzia Elina Elizawieta Tarnowska, która umarła na którąś z chorób zakażnych, opiekując się żołnierzami. Na cmentarzu brak tablicy informacyjnej, ale teren jest bardzo dobrze uporządkowany i widać, ze wielu ludziom zależało na utrzymaniu opieki nad tym cmentarzem.
Spoczywa tutaj 242 żołnieży w tym 3 żołnierzy austro-węgierskich oraz 239 żołnierzy rosyjskich.